Οι εκλογές αποτελούν συστατικό στοιχείο του πολιτεύματός μας. Είναι το κύτταρο της Δημοκρατίας και το επιστέγασμα της βούλησης των πολιτών.
Η καθαυτή προετοιμασία και διεξαγωγή τους -με όρους και κανόνες δημοκρατικούς, συνιστούν σημαδιακή γιορτή και ώρα ευθύνης. Το μεταξύ σταθερό τους διάστημα -δυστυχώς μόνο για την αυτοδιοίκηση, είναι ικανό για ξεδίπλωμα και εφαρμογή προγραμμάτων, για συμπλήρωμα ή επανασχεδιασμό τακτικής, για διόρθωση ή αλλοίωση σκέψεων και απόψεων. Η 5ετία είναι υπεραρκετή για άσκηση πολιτικής και ανάδειξη της προκοπής της.
Η αιρετή εξουσία δεν περιορίζεται χρονικά. Τυχόν επικλήσεις: δεν πρόφτασα, δεν πρόλαβα, να ‘χα ακόμα λίγο χρόνο… είναι δικαιολογίες ανέξοδες και γι’ αυτό ασυγχώρητες. Και τελικά το παραγόμενο ή όχι πολιτικό έργο μετριέται κι αξιολογείται σε όλη τη διάρκεια της θητείας. Ακόμα και η έλλειψη απολογισμού δεν περιορίζει την αποτίμηση.
Η άσκηση πολιτικής οδηγεί σε αποτελέσματα, που ο πολίτης και όχι μόνο οι εκλογείς καθημερινά παρατηρούν, σημειώνουν κι άμεσα κρίνουν. Ο δημότης, ο πολίτης, ο κάτοικος λειτουργεί διαρκώς άμεσα ή έμμεσα ωσεί κριτής. Κι έχει υποχρέωση να κρίνει, γιατί ακριβώς παραχώρησε το δικαίωμα στην Αρχή να διαμορφώνει συνθήκες και να παράξει έργο που αντικειμενικά θα επηρεάσει τη ζωή του.
Ας μετρηθούμε λοιπόν: οι πολίτες με τις προσδοκίες και κρίση τους και οι απερχόμενοι ή υποψήφιοι άρχοντες με το έργο και σκέψη τους. Να σταθούμε όμως τίμια και να μιλήσουμε ελεύθερα.
Ο πληθυσμός, οι κάτοικοι, οι εκλογείς με την αποχώρηση από το εκλογικό κέντρο ουδετεροποιούνται; Αναμένουν τη επόμενη 5ετία για νέα εκλογή ή εκδίκηση; Θα αρκεστούν σε ανούσια σχόλια ενισχύοντας την απομόνωση κι αποχή;
Αν αυτό συμβεί, με ποια λογική διεκδικούμε τα δικαιώματα ή τιμούμε τις υποχρεώσεις μας; Αν έτσι ενεργήσουμε, παραχωρούμε χώρο στην απογοήτευση και -αλίμονο- στην απελπισία. Και: αυτός που πιστεύει ή απελπίζεται από την ανθρώπινη μοίρα είναι δειλός. Αυτός που έχει ελπίδες απ’ αυτή είναι ανόητος.
Η ελπίδα οικοδομείται με στέρεα υλικά: γνώση, θάρρος, εργατικότητα, εμπιστοσύνη, συνεργασία. Και τέτοια στοιχεία διαθέτει ή διαμορφώνει ο ενεργός πολίτης.
Η Δημοκρατία είναι το άριστο των πολιτευμάτων και για τούτο απαιτεί υπευθυνότητα. Αλλιώτικα εκδικείται. Ο πολίτης πρέπει να ακούσει, να συγκρίνει, να προτείνει και τελικά να επιλέξει. Υποχρεώνεται αντικειμενικά σε ενεργή συμμετοχή.
Ο αιρετός κρίνεται από τη συνάφεια ή διάσταση λόγου κι έργων. Κι όταν δεν απολογείται, η πορεία και το τελικό αποτέλεσμα δείχνουν την προκοπή του. Όποιος παρουσιάστηκε ως ικανός αλλά αδράνησε ή απέτυχε, απλά καταγράφτηκε πολύ κάτω από τη μετριότητα και ως παράδειγμα προς αποφυγή. Υπάρχει κάτι χειρότερο από τους ικανούς. Εκείνοι που είναι ικανοί για όλα.
Δια τούτο: ως προς την επιλογή κι εκλογή της Δημοτικής Αρχής να υπάρξουν κριτήρια. Η συμμετοχή είναι απαραίτητη σε κάθε στάδιο.
Αν συμπολίτη δεν αγκαλιάσεις τον εαυτό σου, αν δεν αγαπήσεις τη ζωή σου εσύ πρώτα, μην περιμένεις να το κάνει άλλος.
Μέσος Πολίτης